Marianne Panneman

Sinds begin juli woon ik nu in Schoorl en ben ik bezig om me het huis, de tuin en de omgeving meer eigen te maken. Heerlijk. Er komt weer rust in mijn leven en hoofd. Vanuit deze rust praat ik je graag bij over wat er in het najaar op het programma staat.

Online blijf ik volop actief. Maar ik heb ook veel zin om hier mensen te gaan ontvangen, al kan dat vanwege de coronasituatie nog maar op beperkte schaal. Daarom geef  ik als ‘uitprobeersel’ op woensdag 13 oktober de Schrijfdag Zoeken naar Zin hier in Schoorl (uiteraard onder voorbehoud). Er is plek voor max 4 deelnemers, zodat we anderhalve meter afstand kunnen houden. Als het weer het toelaat, zullen we niet alleen binnen, maar ook buiten in de tuin schrijven. (Inmiddels is deze Schrijfdag vol, wel kun je nog op de reservelijst en houd ik  je graag op de hoogte van nieuwe data.) 

Lees verder →

Terwijl ik dit schrijf schijnt de zon, is het droog én niet meer zo koud. Dat is altijd fijn, maar na zeven weken wonen in een – vooral ’s nachts koude – stacaravan is het werkelijk geweldig en voelt het als een groot geschenk!
Ook het logeren de afgelopen week, in het huis van familie die een weekje weg was, was een feestje: weer even een ‘echt’ huis, prettig verwarmd, met wasmachine, oven, vaatwasser en… ruimte!

Dit tijdelijke leven met minder luxe en meer ‘behelpen’ maakt wat eerst vanzelfsprekend was heel speciaal. En tegelijkertijd laat het me genieten van de eenvoud van samenleven op 37 vierkante meter, van improviseren en naar buiten gaan zodra het kan.

Lees verder →

Het nieuwe jaar is begonnen!

365 dagen geldig

vouw je schaduw op
spreid de horizon
knip de tijd buiten de stippellijn

open je deur, je denken

adem je nieuw
en stap de dag, het jaar in

Mary Heylema

Hoe stap ik, hoe stap jij dit nieuwe jaar in?

Met ‘open deur en denken’, nieuwsgierig en vol verwachting verwelkom ik 2021.
Ik hoop dat het voor jou een mooi en gezond jaar zal zijn, met veel lichtpuntjes.

Opruimen
Onze naderende verhuizing, van Amsterdam naar Schoorl, maakt dit nieuwe jaar nu al bijzonder. Het opruimen en afscheid nemen van spullen, huis en stad is begonnen, opdat we over ongeveer 2 maanden (letterlijk en figuurlijk) opgeruimd de deur hier kunnen sluiten en een nieuwe deur kunnen openen.

Door de verhuisdrukte zal ik vanaf april t/m de zomer minder cursussen en workshops geven. Wel heb ik dan extra ruimte voor individuele gesprekken en (schrijf)trajecten via Zoom en email.

Maar voorlopig ben ik nog in Amsterdam en is 2 weken geleden alweer de vijfde Schrijf je Loopbaan-Trainer© gestart!

Eind september geef ik deze 3-daagse training voor coaches en andere begeleiders opnieuw. De training rust je toe om na afloop comfortabel en met plezier zélf de cursus Schrijf je Loopbaan te kunnen geven en/of het creatieve schrijven op een andere manier in je werkwijze te integreren.

En verder geef ik op 16 juni weer de Schrijfdag Mijn moeder & ik, een schrijfdag die me erg dierbaar is en die ik elk jaar één keer geef. Zie hieronder voor meer informatie.

Lees verder →

Wat leven we toch in roerige tijden!

Hoewel ik over het algemeen behoorlijk opgeruimd en relativerend in het leven sta, voel ik me de laatste tijd soms wat bedrukt onder alles wat er speelt in de wereld. Herken je dat misschien?

De afgelopen weken werd dit onverwacht extra getriggerd door twee ontwikkelingen in mijn leven.

Veranderingen
Als eerste een fijne ontwikkeling: na 35 jaar wonen in Amsterdam verhuizen we volgend jaar naar Schoorl. Een heerlijk vooruitzicht, maar ook een grote verandering die meer impact heeft dan ik dacht en regelmatig voor slapeloze nachten zorgt, waarin mislukte verbouwingen en uit de hand gelopen planningen aan me voorbij trekken ?.

De tweede ontwikkeling betreft mijn moeder, die de laatste maanden steeds meer haar grip op het leven verliest. Onverwacht snel moet ze deze maand verhuizen naar de afdeling beschermd wonen van het verpleeghuis waar ze woont. En al zie ik dat haar nieuwe woonplek beter en veiliger voor haar zal zijn, de verantwoordelijkheid om deze beslissing te moeten nemen valt me zwaar, naast het verdrietige van het dementieproces en alles wat praktisch geregeld moet worden. Ook dit houdt me soms uit mijn slaap.

Lees verder →

De zomer loopt al weer op haar eind, de coronacrisis helaas nog niet en ik ben na een fijne vakantie, waarin ik echt kon vertragen, sinds een paar weken weer aan het werk.

Volgende week geef ik alweer het vierde en laatste dagdeel van de cursus Schrijf je Loopbaan via Zoom, met vijf enthousiaste deelnemers. En op 30 september start de Trainer voor coaches, waar ik naar uitkijk. Voor het eerst in maanden ontvang ik dan weer een groepje mensen thuis, rekening houdend met alle maatregelen – erg fijn en toch ook een beetje vreemd.

Graag wil ik je laten weten dat ik de cursus Schrijf je Loopbaan dit jaar nog één keer geef, in oktober (start 19 oktober, 4 middagen via Zoom). Doordat er twee afzeggingen zijn van mensen wiens (werk)leven deze zomer een andere wending nam, zijn er 2 plaatsen vrij gekomen! Dus, als je iemand kent voor wie dit interessant kan zijn, vertel het dan alsjeblieft door.

Lees verder →

Mijn hoofd is vol en druk de laatste tijd. Ik kijk uit naar de vakantie in augustus, maar ben ook al weer volop bezig met wat er in september en oktober in mijn agenda staat. Dat is leuk en geeft energie, maar soms beklemt het me ook. Herken je dat?
Wandelen en schrijven is wat me dan helpt om weer uit dat hoofd te raken en, met mijn voeten op de grond en een pen in mijn hand, in het nu te belanden.

Het goede boek op het goede moment
Ik lees nu ‘Je keek te ver’ van Marjoleine de Vos, een klein, prachtig vormgegeven boekje, over het rondje dat ze elke dag loopt vanuit haar huis in Zeerijp. Met bespiegelingen over wandelen, het verschil tussen stad en platteland, de kunst van verliezen en nog veel meer.
Extra bijzonder voor mij omdat het zich afspeelt in Groningen, waar ik geboren ben, al woon ik er al ruim 35 jaar niet meer. Op de achterflap staat
“..vaak zijn gedachten maar al te druk bezig, alsof je helemaal niet door een landschap loopt maar uitsluitend door je eigen bange, drukke hoofd. Kijk om je heen, moet je dan tegen jezelf zeggen. Niet in de tijd, maar over het land. Je keek te ver. Dat wat je zoekt is hier.”
Zo herkenbaar en het helpt om dit tegen mezelf te zeggen, tijdens míjn dagelijkse rondje in de Amsterdamse buitenwijk waar ik woon – kijk om je heen, zie het ganzenpaar met hun vier jongen, zie de spelende kinderen, zie de wolkenlucht boven de Ringdijk…

Lees verder →

Op het moment werk ik zoveel mogelijk op afstand en vinden coachingsgesprekken, workshops en cursussen via Zoom plaats. Dat gaat prima en zal ik voorlopig ook blijven doen.

Wel wil ik na de zomer óók heel graag weer mensen ontvangen aan mijn keukentafel voor een cursus of workshop. Rekening houdend met de anderhalvemeter-regels zullen dat voorlopig groepjes van 3 à 4 deelnemers zijn. Een intieme setting dus, met veel individuele aandacht en toch ook de nabijheid, inspiratie en steun van de groep.

Dit betekent concreet dat in september de cursussen Schrijf je leven lichter en Schrijf je Loopbaan én de training voor coaches gewoon doorgaan – alleen zijn er minder plaatsen beschikbaar. Ben je geïnteresseerd, wacht dan dus niet te lang met aanmelden. (Dit alles uiteraard onder voorbehoud van de ontwikkeling van het virus en de richtlijnen van de overheid.)

Lees verder →

Een maand geleden, in mijn vorige blog, schreef ik nog over tentoonstellingen die ik had bezocht, over cursussen die ik zou gaan geven en nu…

Anders werken en leven
Nu zijn we vier weken verder en ziet mijn leven er heel anders uit. Ik bezoek geen tentoonstellingen meer en heb cursussen en workshops afgezegd of verplaatst.
Net als jij ben ik vooral thuis (tenzij je in de zorg of in een andere vitale functie werkt natuurlijk), zie ik minder mensen, doe ik andere dingen en doe ik dingen anders.
Waar ik twee weken geleden nog optimistisch workshops een week of zes vooruit schoof,  weet ik nu dat ook deze niet op de gewone manier door kunnen gaan en ben ik van plan ze op afstand via Zoom te gaan geven.

Anders durven werken, leren omgaan met nieuwe technieken, afstappen van eerdere aannames – het virus stelt me voor nieuwe uitdagingen.

Lees verder →

De afgelopen maand bezocht ik twee heel verschillende, fascinerende tentoonstellingen. De eerste was de installatie ‘Fixing shadows’ van Eric Gyamfi in het Foam, een bijzondere ervaring: twee zalen ‘behangen’ met dubbelzinnige, gelaagde blauwe foto-verhalen, autobiografisch én fictief, die je doen afvragen wie en wat je nu werkelijk ziet.

De tweede was de overzichtstentoonstelling ‘Levenskunst’ van Aat Veldhoen, bij wie leven en kunst helemaal verweven waren, wat o.a. resulteerde in prachtige portretten van de belangrijkste mensen in zijn leven. ‘Manisch creatief’ zo noemde hij zichzelf en dat zie en voel je, net als zijn opmerkzaamheid.  Liefde, seks, geboorte, ziekte, ouderdom en dood – hij was nieuwsgierig naar alle menselijke ervaringen en legde alles vast. Het leven ís de kunst – deze zin las ik in de tekst bij de tentoonstelling, en die inspireerde me tot de schrijfopdracht verderop.

Lees verder →

“Januari is een verlangen naar iets verderop”
las ik in het ‘Klein verslag’ van Wim Boevink in Trouw met als titel ‘Januari, de pauzemaand’.

“En de mensen hoesten, snotteren en snuiven in hun huizen. Hun huid is bleek, ze kampen met vitaminegebrek, kleine ontstekinkjes, pijntjes hier en pijntjes daar.”

Herken je dit? Ik wel. Een rare maand vind ik het, januari. Fijn omdat het het begin van een nieuw jaar is, maar ook een maand van weinig energiek zijn en verlangen naar de lente, naar ‘verderop’ – ondertussen wetend dat februari en maart nog winter kunnen brengen.

Lees verder →