Het is zomer!
Overal bloeien klaprozen en kleuren vlinderstruiken wit en paars, het maakt me blij.
Er gebeuren echter ook dingen in de wereld, ook in ons land, waar ik niet vrolijk van word. Wat mij als tegenwicht enorm helpt is, naast buiten zijn en schrijven, genieten van allerlei vormen van kunst.

Zo bezocht ik vorige week in Amsterdam de expositie ‘Stitch!’ van Meta Struycken, waar je beeldschone mini-kledingstukken kunt bewonderen die zij maakte en bewerkte met allerlei ‘oude’ handwerktechnieken als borduren, quilten, appliqueren. Om ons te laten zien wat het maken, repareren en versieren van kleding voor prachtigs op kan leveren, waardoor het persoonlijker en waardevoller wordt. En ons zo te stimuleren om onze kleding langer te dragen en minder snel af te danken.
Geïnspireerd door deze beelden en boodschap schreven we tijdens de afgelopen Schrijftafel over herinneringen aan tijden waarin kleding nog kostbaar was – over oma’s die sjaals breiden en sokken stopten, over broekspijpen die verlengd werden met een strook vrolijke stof, over moeders die, tot onze vreugde of verdriet, kleding voor ons naaiden. Ook schreven we over onze eigen ervaringen met kleding kopen, maken, verstellen en over geliefde kledingstukken die we niet willen missen. Het luisteren naar elkaars verhalen riep veel herkenning en vrolijkheid op.
Voel je herinneringen en verhalen opborrelen? Zie verderop voor de schrijfopdracht. Lees verder →

De lente hangt in de lucht, je kunt het ruiken, voelen en zien. Het maakt dat ik enorm veel zin heb om naar buiten te gaan. Dat herken je vast.

Zo verliet ik een paar weken geleden, met enige moeite, om vijf uur ’s ochtends mijn warme en comfortabele bed voor een twee uur durende wandeling met een boswachter en vier anderen. We vertrokken in het donker en liepen in stilte door de duinen. We liepen rustig, in ons eigen tempo, en moesten steeds goed voelen waar we onze voeten konden neerzetten. Heel langzaam werd het lichter om ons heen. Na ongeveer een uur kwamen we bij een duinmeertje en daar zaten we een tijd op een zelf gekozen plek aan het water.
We keken en luisterden. Het was stil en ook weer niet en tussen de geluiden van eenden, ganzen, meeuwen door was er opeens het  heldere zingen van twee boomleeuweriken. Prachtig, nooit eerder hoorde ik dat zo bewust.
En al was er geen mooie zonsopgang, en miezerde het een beetje – het was een magische ervaring en ik was zo blij dat ik me een paar dagen daarvoor in een opwelling had opgegeven voor deze wandeling!
Het nodigde ook uit tot schrijven; aan de oever van het meertje noteerde ik al wat woorden en zinnen en later die dag volgde er meer. 

Doet dit je denken aan een bijzondere (natuur)ervaring die jij hebt meegemaakt, en heb je zin om erover te schrijven, dan vind je verderop twee schrijfopdrachten.
Lees verder →

Het is al weer december en over een paar weken begint er een nieuw jaar. 
Ik kijk uit naar de komende weken, waarin ik van plan ben om vooral niet veel te doen, te vertragen: wat opruimen misschien, een legpuzzel maken, lekker koken voor het kerstmaal met familie, een fijn boek lezen, wat schrijven, wandelen, en zo rustig het nieuwe jaar beginnen. Ik wens jou de komende weken ook de vertraging of juist de reuring waar je naar verlangt.

Lees verder →

 

Geniet je van de zomer?
Ik ben een grote buffetkast fris wit aan het schilderen – iets wat ik al twee jaar van plan was, en waar ik nu eindelijk aan begonnen ben. Lekker concreet en heel bevredigend. (En inspiratie voor een schrijfopdracht, zie verderop…)

Lees verder →

 

 

 

 

 

“Je hoeft helemaal niet te vertragen, je moet je ritme vinden.”

Deze uitspraak las ik laatst in een artikel in Trouw over ‘diepzinnig en lichtvoetig pelgrimeren’, en bleef bij me hangen. Voor veel mensen is vertragen wat ze nodig hebben, maar dat geldt niet altijd en niet voor iedereen; soms is een sprintje trekken juist heilzaam. Het gaat om het vinden van het voor jou goede ritme, jouw juiste tempo.

Lees verder →

De wereld is in beweging.
Het voorjaar zit in de lucht en er zijn mensen op de vlucht… Ik merk dat ik door de oorlog in Oekraïne wat stil val, ook in het schrijven van nieuwsbrieven. 

Lees verder →

Wandelaar, er is geen weg,
je maakt de weg al wandelend

In een bijzonder interview met documentairemaakster Heddy Honigmann las ik deze regels, die afkomstig zijn uit het gedicht ‘No hay camino’ van Antonio Machado, een Spaanse schrijver en dichter.
Lees verder →

Herken je dit? Je denkt: ha fijn, er breekt een periode aan van meer rust en ruimte. En dan … loopt het toch anders. Zo verging het mij de afgelopen weken.

Lees verder →

Sinds begin juli woon ik nu in Schoorl en ben ik bezig om me het huis, de tuin en de omgeving meer eigen te maken. Heerlijk. Er komt weer rust in mijn leven en hoofd. Vanuit deze rust praat ik je graag bij over wat er in het najaar op het programma staat.

Online blijf ik volop actief. Maar ik heb ook veel zin om hier mensen te gaan ontvangen, al kan dat vanwege de coronasituatie nog maar op beperkte schaal. Daarom geef  ik als ‘uitprobeersel’ op woensdag 13 oktober de Schrijfdag Zoeken naar Zin hier in Schoorl (uiteraard onder voorbehoud). Er is plek voor max 4 deelnemers, zodat we anderhalve meter afstand kunnen houden. Als het weer het toelaat, zullen we niet alleen binnen, maar ook buiten in de tuin schrijven. (Inmiddels is deze Schrijfdag vol, wel kun je nog op de reservelijst en houd ik  je graag op de hoogte van nieuwe data.) 

Lees verder →

Terwijl ik dit schrijf schijnt de zon, is het droog én niet meer zo koud. Dat is altijd fijn, maar na zeven weken wonen in een – vooral ’s nachts koude – stacaravan is het werkelijk geweldig en voelt het als een groot geschenk!
Ook het logeren de afgelopen week, in het huis van familie die een weekje weg was, was een feestje: weer even een ‘echt’ huis, prettig verwarmd, met wasmachine, oven, vaatwasser en… ruimte!

Dit tijdelijke leven met minder luxe en meer ‘behelpen’ maakt wat eerst vanzelfsprekend was heel speciaal. En tegelijkertijd laat het me genieten van de eenvoud van samenleven op 37 vierkante meter, van improviseren en naar buiten gaan zodra het kan.

Lees verder →