Marianne Panneman

Wat leven we toch in roerige tijden!

Hoewel ik over het algemeen behoorlijk opgeruimd en relativerend in het leven sta, voel ik me de laatste tijd soms wat bedrukt onder alles wat er speelt in de wereld. Herken je dat misschien?

De afgelopen weken werd dit onverwacht extra getriggerd door twee ontwikkelingen in mijn leven.

Veranderingen
Als eerste een fijne ontwikkeling: na 35 jaar wonen in Amsterdam verhuizen we volgend jaar naar Schoorl. Een heerlijk vooruitzicht, maar ook een grote verandering die meer impact heeft dan ik dacht en regelmatig voor slapeloze nachten zorgt, waarin mislukte verbouwingen en uit de hand gelopen planningen aan me voorbij trekken ?.

De tweede ontwikkeling betreft mijn moeder, die de laatste maanden steeds meer haar grip op het leven verliest. Onverwacht snel moet ze deze maand verhuizen naar de afdeling beschermd wonen van het verpleeghuis waar ze woont. En al zie ik dat haar nieuwe woonplek beter en veiliger voor haar zal zijn, de verantwoordelijkheid om deze beslissing te moeten nemen valt me zwaar, naast het verdrietige van het dementieproces en alles wat praktisch geregeld moet worden. Ook dit houdt me soms uit mijn slaap.

Lees verder →

De zomer loopt al weer op haar eind, de coronacrisis helaas nog niet en ik ben na een fijne vakantie, waarin ik echt kon vertragen, sinds een paar weken weer aan het werk.

Volgende week geef ik alweer het vierde en laatste dagdeel van de cursus Schrijf je Loopbaan via Zoom, met vijf enthousiaste deelnemers. En op 30 september start de Trainer voor coaches, waar ik naar uitkijk. Voor het eerst in maanden ontvang ik dan weer een groepje mensen thuis, rekening houdend met alle maatregelen – erg fijn en toch ook een beetje vreemd.

Graag wil ik je laten weten dat ik de cursus Schrijf je Loopbaan dit jaar nog één keer geef, in oktober (start 19 oktober, 4 middagen via Zoom). Doordat er twee afzeggingen zijn van mensen wiens (werk)leven deze zomer een andere wending nam, zijn er 2 plaatsen vrij gekomen! Dus, als je iemand kent voor wie dit interessant kan zijn, vertel het dan alsjeblieft door.

Lees verder →

Mijn hoofd is vol en druk de laatste tijd. Ik kijk uit naar de vakantie in augustus, maar ben ook al weer volop bezig met wat er in september en oktober in mijn agenda staat. Dat is leuk en geeft energie, maar soms beklemt het me ook. Herken je dat?
Wandelen en schrijven is wat me dan helpt om weer uit dat hoofd te raken en, met mijn voeten op de grond en een pen in mijn hand, in het nu te belanden.

Het goede boek op het goede moment
Ik lees nu ‘Je keek te ver’ van Marjoleine de Vos, een klein, prachtig vormgegeven boekje, over het rondje dat ze elke dag loopt vanuit haar huis in Zeerijp. Met bespiegelingen over wandelen, het verschil tussen stad en platteland, de kunst van verliezen en nog veel meer.
Extra bijzonder voor mij omdat het zich afspeelt in Groningen, waar ik geboren ben, al woon ik er al ruim 35 jaar niet meer. Op de achterflap staat
“..vaak zijn gedachten maar al te druk bezig, alsof je helemaal niet door een landschap loopt maar uitsluitend door je eigen bange, drukke hoofd. Kijk om je heen, moet je dan tegen jezelf zeggen. Niet in de tijd, maar over het land. Je keek te ver. Dat wat je zoekt is hier.”
Zo herkenbaar en het helpt om dit tegen mezelf te zeggen, tijdens míjn dagelijkse rondje in de Amsterdamse buitenwijk waar ik woon – kijk om je heen, zie het ganzenpaar met hun vier jongen, zie de spelende kinderen, zie de wolkenlucht boven de Ringdijk…

Lees verder →

Op het moment werk ik zoveel mogelijk op afstand en vinden coachingsgesprekken, workshops en cursussen via Zoom plaats. Dat gaat prima en zal ik voorlopig ook blijven doen.

Wel wil ik na de zomer óók heel graag weer mensen ontvangen aan mijn keukentafel voor een cursus of workshop. Rekening houdend met de anderhalvemeter-regels zullen dat voorlopig groepjes van 3 à 4 deelnemers zijn. Een intieme setting dus, met veel individuele aandacht en toch ook de nabijheid, inspiratie en steun van de groep.

Dit betekent concreet dat in september de cursussen Schrijf je leven lichter en Schrijf je Loopbaan én de training voor coaches gewoon doorgaan – alleen zijn er minder plaatsen beschikbaar. Ben je geïnteresseerd, wacht dan dus niet te lang met aanmelden. (Dit alles uiteraard onder voorbehoud van de ontwikkeling van het virus en de richtlijnen van de overheid.)

Lees verder →

Een maand geleden, in mijn vorige blog, schreef ik nog over tentoonstellingen die ik had bezocht, over cursussen die ik zou gaan geven en nu…

Anders werken en leven
Nu zijn we vier weken verder en ziet mijn leven er heel anders uit. Ik bezoek geen tentoonstellingen meer en heb cursussen en workshops afgezegd of verplaatst.
Net als jij ben ik vooral thuis (tenzij je in de zorg of in een andere vitale functie werkt natuurlijk), zie ik minder mensen, doe ik andere dingen en doe ik dingen anders.
Waar ik twee weken geleden nog optimistisch workshops een week of zes vooruit schoof,  weet ik nu dat ook deze niet op de gewone manier door kunnen gaan en ben ik van plan ze op afstand via Zoom te gaan geven.

Anders durven werken, leren omgaan met nieuwe technieken, afstappen van eerdere aannames – het virus stelt me voor nieuwe uitdagingen.

Lees verder →

De afgelopen maand bezocht ik twee heel verschillende, fascinerende tentoonstellingen. De eerste was de installatie ‘Fixing shadows’ van Eric Gyamfi in het Foam, een bijzondere ervaring: twee zalen ‘behangen’ met dubbelzinnige, gelaagde blauwe foto-verhalen, autobiografisch én fictief, die je doen afvragen wie en wat je nu werkelijk ziet.

De tweede was de overzichtstentoonstelling ‘Levenskunst’ van Aat Veldhoen, bij wie leven en kunst helemaal verweven waren, wat o.a. resulteerde in prachtige portretten van de belangrijkste mensen in zijn leven. ‘Manisch creatief’ zo noemde hij zichzelf en dat zie en voel je, net als zijn opmerkzaamheid.  Liefde, seks, geboorte, ziekte, ouderdom en dood – hij was nieuwsgierig naar alle menselijke ervaringen en legde alles vast. Het leven ís de kunst – deze zin las ik in de tekst bij de tentoonstelling, en die inspireerde me tot de schrijfopdracht verderop.

Lees verder →

“Januari is een verlangen naar iets verderop”
las ik in het ‘Klein verslag’ van Wim Boevink in Trouw met als titel ‘Januari, de pauzemaand’.

“En de mensen hoesten, snotteren en snuiven in hun huizen. Hun huid is bleek, ze kampen met vitaminegebrek, kleine ontstekinkjes, pijntjes hier en pijntjes daar.”

Herken je dit? Ik wel. Een rare maand vind ik het, januari. Fijn omdat het het begin van een nieuw jaar is, maar ook een maand van weinig energiek zijn en verlangen naar de lente, naar ‘verderop’ – ondertussen wetend dat februari en maart nog winter kunnen brengen.

Lees verder →

Onlangs ontdekte ik dit Youtube-filmpje van de dirigent Benjamin Zander. In dit filmpje vertelt hij aan een zaal vol leraren over zijn methode om studenten al aan het begin van het schooljaar het hoogste cijfer te geven. Zijn enige voorwaarde is dat de studenten hem een brief sturen die ze een jaar (!) later dateren en waarin ze beschrijven wie ze in dit jaar zijn geworden en wat ze hebben geleerd en meegemaakt, waardoor ze vinden dat ze dit cijfer verdienen. Hij helpt hen zo zich open te stellen voor de mogelijkheden die zij in zich dragen en niet te luisteren naar de kritische stem in hun hoofd.
Ik heb het filmpje inmiddels een paar keer bekeken en word er steeds heel blij van, ook omdat het een feest is om hem te zien en horen vertellen. Ik raad je daarom aan om er even voor te gaan zitten en te genieten van 14 minuten inspiratie.

Brief aan mezelf (schrijfopdracht)
Het filmpje inspireerde mij om een brief aan mezelf te schrijven waarin ik ’terugkijkend’ mezelf vertel waarom ik een 10 verdien voor het komende jaar; door wat ik heb gedaan, geleerd, gelaten, gedurfd, bereikt, en vooral ook door hoe ik heb geleefd… Een verrassende oefening die me richting geeft voor dit nieuwe jaar – ik beveel ‘m dan ook van harte aan!

Lees verder →

Muziek – dit thema kwam de afgelopen weken een paar keer voorbij in mijn leven.

Wij zijn een wonder van muziek, jij bent een wonder van muziek, zei Jan Kortie in de workshop stembevrijding die ik bij hem volgde. We willen allemaal gehoord worden én we hebben allemaal onze (menselijke en muzikale) beperkingen, waardoor we het soms lastig vinden om ons te uiten, ons lied te zingen. Wat helpt is geen haast hebben en je onzekerheid, spanning en ongemak niet ontkennen maar juist toelaten in je muziek en leven. Zo interpreteerde ik wat ik hoorde op deze bijzondere middag, waarop ik genoot van het zelf en samen zingen én waar ik mijn muzikale en menselijke beperkingen zeker ook tegenkwam.

Lees verder →

Zaterdag 21 september was ik in Utrecht bij de middag met schrijver Elizabeth Gilbert, georganiseerd door The School of Life. Ik ken haar vooral van haar inspirerende boek ‘Big Magic, de kunst van creatief leven’.
In een opwelling bestelde ik een paar maanden geleden de kaartjes, maar toen het die zaterdag een prachtige zonnige dag bleek te zijn, twijfelde ik even of ik wel zou gaan. Alles in mij wilde naar buiten en niet twee uur binnen in een druk en vol (uitverkocht!) Vredenburg zijn. Maar gelukkig besloot ik wel te gaan, en haar verhaal en aanwezigheid bleken enorm inspirerend – nog veel meer dan ik had verwacht. Zo werd de middag een cadeautje en belandde ik daarna heel tevreden op een zonnig terras.

Lees verder →