De kunst van het spoorzoeken

spoorzoeken paardenbloemIn 2014 las ik een boek dat veel indruk op me maakte: De vrouw van hierboven van Claire Messud. Het beschrijft de complexe vriendschap tussen twee vrouwen, de één een beroemd kunstenaar, de ander een lerares wiens kunstenaarsdroom nooit is uitgekomen.
Het boek op zich was al een ontdekking, maar er bevond zich iets ín dit boek dat voor mij een ware ‘schat’ was.

De ‘miskende’ kunstenares werkt in het boek aan een fascinerend project. Ze maakt kijkdozen waar ze, in miniatuur, de kamers nabouwt van vier beroemde vrouwelijke kunstenaars. Drie van hen kende ik (Virginia Woolf, Emily Dickinson, Edie Sedgwick), maar van één had ik nog nooit gehoord: Alice Neal.
Ik was getriggerd, stapte ‘uit het boek’ en ging op onderzoek uit. Op internet trof ik afbeeldingen van prachtige, indringende, door haar geschilderde portretten.

alice neal moeder

Ze raakten me, zoals ik op mijn 16e geraakt werd door de schilderijen van Egon Schiele (waar ik toen vervolgens ook alles van wilde weten). Vanaf dat moment liet Alice me niet meer los en verscheen ze vaker op mijn pad. In een museum vond ik bijvoorbeeld een ansichtkaart met een schilderij dat me erg aansprak. En ja hoor, het was van Alice Neal. In november was er op tv ‘opeens’ een mooie documentaire over haar in ‘Het uur van de wolf’. En nu is er in het Haags Gemeentemuseum een overzichtstentoonstelling: Alice Neal – schilder van de ziel. Deze bezocht ik vorige week en ik gaf mezelf de prachtige catalogus met haar werk cadeau.

alice neal mannetjes.jpg

Spoorzoeken
Terugkijkend kan ik zeggen dat door deze ’toevallige’ ontdekking van Alice Neal, ruim 2,5 jaar geleden, mijn leven weer wat rijker en mooier is geworden. Het is een geval van serendipiteit: iets waardevols vinden waar je in eerste instantie niet naar op zoek bent.

Welke toevallige ontdekkingen heb jij gedaan de afgelopen jaren? Welke sporen heb jij gevolgd? Ik vind het erg leuk als je hier iets over wilt delen.

Het volgen van mijn nieuwsgierigheid werd een soort spoorzoeken. Spannend en ongewis, want je weet niet precies waar je uit zult komen en wat je onderweg zult vinden. En dat maakt ook niet uit, want in het proces van zoeken zit juist de lol. Je komt op plaatsen die je anders niet bezocht zou hebben, je leest over onderwerpen die anders aan je voorbij waren gegaan. Je vergaart kennis, maar vooral ook mooie ervaringen en herinneringen. En vaak zet het je weer op een ander, nieuw spoor.

Grappig in dit geval is dat mijn ontdekking parallel loopt met een wereldwijde (her)ontdekking van Alice Neal en haar werk. Het lijkt erop dat ik na de overzichtstentoonstelling niet veel nieuws meer over haar zal ontdekken. Wel zal ik van haar werk blijven genieten, heeft ze me op het spoor gezet van andere portretschilders en ben ik van plan in de loop van dit jaar zélf een cursus portrettekenen of -schilderen te gaan volgen.

Schrijven is ook spoorzoeken
En heeft dit iets te maken met creatief schrijven? Ik denk van wel. Het is heel leuk én interessant om over je eigen toevallige ontdekkingen te schrijven (bijvoorbeeld: waarom spreekt het werk van  Alice Neal mij zo aan, wat heeft het met mij te maken?).
Ook is het schrijven zelf een soort spoorzoeken. Getriggerd door een vraag, een afbeelding of een gedicht ga je al schrijvende op pad.

Heb je zin gekregen om al schrijvend sporen te volgen en je te laten verrassen door waar je uitkomt? Dan zijn de creatieve schrijfactiviteiten die ik ook dit jaar weer organiseer misschien interessant voor je.
Je bent bijvoorbeeld van harte welkom bij de maandelijkse Schrijftafel: 2 uur ontspannen schrijfplezier met een kleine groep inspirerende vrouwen! De Schrijftafel van 27 januari zit al vol, maar op 24 februari is er nog plek!

Ik wens je een heel gelukkig 2017 met veel mooie toevallige ontdekkingen, spoorzoeken en schrijfplezier!

Wil je artikelen als deze graag in je mail ontvangen? Schrijf je dan in voor de Inspiratiemail van Schrijf & Groei.